امکان سنجی پیریت زدایی از زغالسنگ با استفاده از بیوفلوتاسیون

یکی از ناخالصی های همراه زغالسنگ، گوگرد است که به دو صورت آلی و معدنی وجود دارد. میزان گوگرد بیش از حد مجاز در کنسانتره زغال و انتقال آن به مرحله کک سازی، سبب تولید کک نامرغوب می شود. این کک در کوره های احیا مستقیم ذوب آهن، باعث تولید چدن و فولاد نامرغوب می شود. همچنین وجود گوگرد در زغالسنگ های حرارتی موجب تولید گاز so2 می شود که اثرات زیست محیطی نامطلوبی دارد. روش های متفاوت شیمیایی، فیزیکی و بیولوژیکی برای حذف انواع ترکیبات گوگردی موجود در زغالسنگ، مورد بررسی قرار گرفته است. در سال های اخیر با پیشرفت بیوتکنولوژی و معدنکاری میکروبی راهکارهای جدیدی برای گوگردزدایی از زغالسنگ مطرح شده است. در تحقیق حاضر، امکان پیریت زدایی از زغال سنگ طبس به روش بیوفلوتاسیون در مقیاس آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفت. در این روش با استفاده از باکتری های گوگردزدا، پیریت موجود در پالپ شامل زغالسنگ بازداشت می شود. به منظور انجام آزمایش های بیوفلوتاسیون، نمونه ای از لایه c1 معدن زغالسنگ پروده 2 طبس گرفته شد و پس از خردایش تا ابعاد زیر 500 میکرون، آنالیز سرندی شد. سه گونه باکتری تیوباسیلوس فرواکسیدانس، تیوباسیلوس تیواکسیدانس و لپتوسپیریلوم فرواکسیدانس از بانک میکروبی مجتمع مس سرچشمه کرمان تهیه و در محیط کشت 9k، کشت داده شد. آزمایش های بیوفلوتاسیون در سلول فلوتاسیون denver انجام شد و تاثیر عوامل مختلف از قبیل درصد جامد پالپ، اندازه ذرات زغالسنگ، دانسیته باکتریایی، زمان ماند و عملکرد باکتری های مختلف بر بازداشت پیریت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با استفاده از این روش، پیریت به میزان متوسط 62 درصد و گوگرد کلی به میزان متوسط 35 درصد کاهش می یابد.